De finale in Yogyakarta en de start in Thailand en Laos

Sabai-dee!!!

Waar zijn we nu en waar waren we met de blog gebleven. Oh wat gaat de tijd met reizen snel en wat raken wij de grip op de dagen kwijt. Te druk om ons druk te maken over een blog, maar wel druk met hoe kom ik het makkelijkst en via de mooiste routes op de beste plekken (en hoe houd ik de muggen van mn benen;) ) Het is hier WAUW. echt wauw. 

Mijn dagen zitten vol met geluksmomentjes. Zelfs nu we 8 uur lang in een shakend busje van Luang Prabang naar Phonsavan rijden. De hele weg alleen maar bochten door de bergen, bij elk dorpje staan de babys op straat, eten de jonge buffels langs de weg, rennen mini biggetjes en hondjes de weg over, oma's met manden vol rijst en groente op hun rug en huisjes van alleen bamboe en hout. Er wordt hier (Laos) geleefd, écht geleefd. Het landschap is hier ontzettend ongerept, we zijn nog geen hotel, flat of mall tegengekomen op weg naar het gebied waar vroeger miljoenen bommen terecht zijn gekomen (waarvan er 80 miljoen nog niet geruimd zijn). Ik pak mijn bijbel (zie Lonely Planet) erbij om te kijken waar we goedkoop kunnen pitten vannacht. Zonder deze vriend waren we nerges ;) de randjes omvatten al plakband, want hij wordt overal mee naartoe gesleept.

Waar te beginnen met een achterlopende blog terwijl je midden in je reis zit?! Dat is best lastig.

Ik begin bij onze laatste week in Yogyakarta, onze laatste week stage die erg intensief was. Buiten het afronden en inleveren van onze laatste producten, onderzoeken en verslagen voor school was het een week waarin ik de meeste knuffels van mijn leven heb ontvangen. De laatste sportlessen, huilende leerlingen en zelfs docenten, lieve cadeautjes en tekeningen, en "Noooooo ibu (juf), you can not gooooooooo!!!
Het was een week waarin Nicky en ik regelmatig een brok in onze keel hebben gehad. Wat ons daarbij des te meer liet beseffen wat een geweldige tijd we op de school hadden gehad.

Deze leerzame en geweldige leuke periode hadden wij echt niet willen missen. En missen zullen we ze!!

Nadat we in de 2,5e week voor ons vertrek via allemaal feestjes al afscheid hadden genomen van iedereen die we ontmoet hadden in Jogja, hadden we de laatste avond een relaxte avond. In een berg van kleding, reisspullen, tasjes met souvenirs, nieuwe schoenen en restspulletjes waren we er toch in geslaagd onze tassen in te pakken. En niet 1 tas, nee we hadden al bagagekilo's bijgeboekt. Ons 2e avontuur ging beginnen. En dat was best heel erg spannend. 2 weekjes Bali, Lombok en de gili's is wel even anders dan door 4 landen reizen in 2 maanden. 

Na een flinke treinreis door rijstvelden, over rivieren en met stops bij de meest primitieve stations kwamen we in het donker aan in Jakarta. Vieze stinkstad volgens velen. Nouja, ze moeten gewoon beter zoeken. Goeie plekjes zijn er ook! Vooral achterop de fiets bij indo's door de oude haven, het zien van de nederlandse invloeden van vroeger en de pooltafels onder viaducten ziet staan met spelende oude mannetjes. En ja, soms waren de riviertjes zwart en stonk het ontzettend. Maar onze eerste dagen waren goed begonnen voordat wij naar Bangkok zouden vliegen.

Wat een stad, Bangkok! in 3 dagen hebben we geprobeerd zoveel mogelijk te zien. Fietsen door de kleinste straatjes van chinatown, ladyboys die je de kroegen van Koh San Road inlokken, winkelen in de meest grote shoppingmalls (je zou er zo een volle dag rond kunnen lopen), tot en met de thaise gaarkeukens en mega verkeerschaos. Dat is Bangkok, waanzinnig. Ohja, en alllllle tempels. Nadat ons visum voor Vietnam binnen was en we een groot gedeelte van onze bagage hadden achtergelaten bij een betrouwbaar guesthouse, konden we door naar het Noorden.

De historische stad Aytthaya hebben we op 2 te lage fietsjes doorcrossd. Fietsmandjes voorop, olifantjes op straat, foto's in bomen maken van stupa's (soms zijn entreekaartjes echt onzin), meterslange liggende budha's en we sloten de dag af op de floating market met weer een ervaring rijker. Dr. Fish, met je voeten in zo'n badje waar de visjes aan je tenen knabbelen, nou in Azië zijn ze niet schattig klein maar gewoon echt goudvisformaat, GILLEN. Geslapen in een schattig kamertje met houten deuren in Lopburi. Een stadje waar veel fransen komen (in hoogseizoen) en waar de apen in de electriciteitsdraden boven de weg hangen, apenstadje. 6 uur in de trein naar Sukhotai, vervolgens propvolle bus, irritante franse bedweters, maar just in time voor het park. Tuktuk mannetje scheurt ons bij zonsondergang door het park heen met prachtige tempels, stupa's en ruïnes. Vinkje!

In de nachtbus door naar Chiang mai waar we om 4.45 aankwamen. De supermarktjes 7/11 is gelukkig 24/7 open du wij scoorden een oploskoffie. Lopend door het stadje in alle vroegte terwijl de stad ontwaakte om 6.00 de eerste tempels bezocht. Jonge monniken in knaloranje gewaden waren onze enige mede'bezoekers'. 's nachts was het zo warm dat ik wel 3x onder de koude douche heb gestaan. De volgende dag op de scooter naar National Park Doi Suthep met ons dophelmpje. Watervallen, magische uitzichtpunten, bergdorpjes en knalgouden tempels. In de avond door naar Chiang Rai in het echte noorden van Thailand. Na de ontdekking van een zwembad bij ons hostel, in het zwembad met paps en mam geskyped, haha. Volgende dag besloten om 2 nachten in een hutje in de jungle te gaan slapen. Wat een rust, wat een krekels en wat een natuur. Zelf de volgende dag, zonder gids, een hele tocht (+-20km) gelopen. De hondjes frits en betsie (verzonnen namen ofcourse) uit het hilltribe dorpje waar we sliepen liepen de hele dag met ons mee. Zwemmen samen in de waterval, theeplantages, Elephant camp, andere hilltribe villages en een hotspring die gesloten was maakten het een avontuurlijk, leuk dagje.

Eigenlijk te weinig tijd om het hele stuk door de bergen nog terug te lopen voordat het donker werd. En dan?! Gewoon even een pickupje vragen of je samen met de hondjes een stukje verder gebracht kunt worden, hilarisch. Laatste stuk de honden kwijtgeraakt door andere agressieve honden, die hun lieten vluchten, maar voor het donker thuis.

Na de 2e nacht in ons bamboehutje (gaten in de vloer alles), een dagtoertje door en om Chiang Rai gedaan. Hoogtepuntjes waren het 3landen punt van Myanmar, Thailand en Laos. De Longneck en big earring dorpen. Big earring oke, die zien we in Nederland ook wel soms. Maar die Longnecks! :O Sommige dragen 8 kilo om hun nek, en de schouders worden in principe naar beneden gedrukt waardoor de nek langer lijkt, crazy. Het opiummuseum nog bezocht waar de Golden Triangle in Noord Thailand eigenlijk vooral beroemd van is.
En hups, binnen 11 dagen hadden wij Thailand doorcrossd.

Na wat bedenkingen over tijdsplanning en het feit dat we National Park Luang Namtha graag wilden zien hadden we onze bootreis vanaf de grens naar Luang Prabang gecancelled. And it was worth it!! De eerste kilometers in Laos waren gelijk compleet verschillend met wat we in Thailand hadden gezien. Bossen, knappere mensen en prachtige hutjes overal op de weg naar Luang Namtha, moooi ritje. 
Een dagje in een kayak doorgebracht op de Mekong rivier en aftakkingen daarvan in het National park. Mét 2 hele leuke, gezellige, hippe Israëlische mensen. Typisch Laotiaans lunchje gegeten, en langs arme bergdorpjes. Vooraf werd ons aangeraden wat te kopen voor de kids die daar wonen. Potloden, puntenslijpers en lolly's in de pocket. Onze mond viel open. Blote billen, de meest krankemikkige shabby bamboehuisjes, overal varkentjes en grote ogen toen wij het dorp in kwamen. Geen idee dat zo erg ook Azië was. Nog nooit kids zo blij gezien met een potlood!!! Gelukkig hadden we wat met deze tip gedaan ;)

Na deze relaxte dag in de meest a-relaxte nachtbus. Zo hard schudden dat het leek alsof we midden door oerwouden reden, zo koud dat we echt de meest afzichtelijke kledingconstructies aan hadden getrokken en slapen HO MAAR. Och wat een happiness toen we in Luang Prabang aankwamen.
Eerst slapen, in een guesthouse van 50.000 Kip voor 2persoons kamer (5,50). Luang Prabang, daar komen we nog eens terug. Rustig stadje aan de Mekong rivier, een franse waas over de stad qua eten en huisjes, lieve mensen en geen toeristenbom. Met weer een te klein fietsje mooi rondje gemaakt, bamboebrug over de rivier, gekletst met een aardige monnik, nightmarket met alleen maar zelfgemaakte spullen (shopping!) en bij Utopia de eerste biertjes van de dag. Nou en of het Utopia was, ligkussens, beachvolleybalveld, lekker bier, veel mensen en aan de mekongrivier. Minder Utopia was de sluitingstijd om 23.00.
Met Mexicaanse, Braziliaanse en Israelische vrienden maar naar de volgende partybestemming, de bowlingclub. Haha, die was nog wel open. Fietsjes op het dak van de tuktuk en gaan. Dáár waren alle backpackers en toeristen dus die avond, hahaha hilarisch.
Volgende dag bij de meest knalblauwe waterval geweest die we ooit hebben gezien. Allemaal badjes waar je in kon zwemmen, alleen de paradijsvogels ontbraken nog.
En nu dus hier, Phonsavan.

We genieten mensen!! en we mogen gelukkig nog eventjes.
Over een paar dagen weer een nieuw land, Vietnam.
Ik ga proberen, ja proberen na Vietnam nog wat te typen als dat lukt. 

Ohja, algemene zaken. Gezondheid is goed, alleen heeft Nicky af en toe wat last van de malariapillen. Humeur is opperbest, want we hoeven ons nooit zorgen te maken over het weer en de verslaving van reizen is AAN.

Heeel veel liefs,
Nicky en Anouk